Is het dan nu niet het moment?

幸福ニュース（しあわせニュース）第687号2016年6月7日© Shinko Oyama

Ik heb Naikan leren kennen toen ik  een jaar leed aan neurovegetatieve ontregeling, met dagelijks pijn in nek en schouders en angstdromen.

Ik probeerde beter te worden bijvoorbeeld door mijn leefruimte beter te ordenen, en met zelfontwikkelingsprogramma's, maar niets hielp. In die periode kreeg ik van een vriendin van mijn moeder de raad om naar de tempel te gaan om het kwaad te laten uitdrijven. Ik heb bij die gelegenheid Naikan leren kennen toen ik op de website van de Oku-no-in van de Rengein Tanjouji tempel aan het surfen was.

Ongeveer een half jaar geleden ging ik dan ook naar de Rengein tempel om over mij gebeden te laten uitspreken om het kwaad uit te drijven. Drie dagen later had ik een heel eigenaardige ervaring in een droom, en daarna voelde ik mij lichter en werd mijn lichaam ook weer gezonder.

Maar toen ik op mijn werk mijn ontslag gaf, ontbrak mij daarna de moed en energie om nieuw werk te zoeken. Ik was bang geworden om naar sollicitatiegesprekken te gaan en ik bleef thuis rondhangen. Omdat ik altijd maar thuis zat ging het weer achteruit met mij.

Ik heb een aantal maanden zitten twijfelen of ik een week Naikan zou doen of niet. Toen heeft de enige vriendin waarmee ik  over mijn situatie en over de haatgevoelens tegenover mijn familie kon praten mij overtuigd. Haar argument: "Als je er aan denkt om ooit te veranderen, is het dan nu niet het moment?"  Dat deed mij besluiten om Naikan te gaan doen.

Om te beginnen deed ik de eerste dag Naikan over mijn moeder. Ik had met mijn moeder tot in het tweede middelbaar altijd een heel goede band gehad, en ik herinner mij dat zij mij op vrije dagen soms meenam om samen te gaan winkelen.

Maar door omstandigheden, onder andere het delinquent gedrag van mijn oudere zus en het feit dat mijn vader altijd weg van huis was voor zijn werk, heeft er zich in die periode stilaan een muur tussen ons beiden gevormd.

Je kon het in die eerste jaren in het middelbaar niet aan mij zien, maar ik was bang om naar huis te gaan en ik heb toen verschillende keren wenend aan mijn lerares gezegd dat ik niet graag naar huis ging.

Ik heb ook de hogere jaren van het middelbaar en de universiteit uitgedaan, op aandringen van mijn moeder. Vooral de universiteit werd door mijn moeder als noodzakelijk gezien omdat een universitair diploma goed staat bij het zoeken naar een huwelijkspartner.

Ik behaalde dus mijn universitair diploma en ging werken, maar ook nu weet ik nog niet welke richting ik eigenlijk uit wil. Ik heb een sterke neiging om negatief te denken en ik ben stilaan iemand geworden die alcohol nodig heeft om te kunnen functioneren.

Dit is zowat de achtergrond van waaruit ik aan de Naikan over mijn moeder begon. Ik herinnerde mij onder andere dat zij een pijnlijke bevalling doorstaan had om mij te laten geboren worden, en dat ze dikwijls met mij naar de dokter moest omdat ik dikwijls ziek was, en dat ze dan na het doktersbezoek voor mij een ijsje kocht of samen naar een ramen-pastarestaurant ging.

Ik ben ook eens betrokken geweest in een verkeersongeval, gelukkig met niet meer dan wat schaafwonden tot gevolg, maar toen mijn moeder te weten kwam dat men mij met een ziekenwagen naar het ziekenhuis gebracht had was ze zeer bezorgd om mij.

Voor ik hier Naikan kwam doen heb ik niets anders gedaan dan haar zorgen gebaard. Ik dacht van daaruit ook dat ik mijn reputatie bij haar verknoeid had, maar ze heeft me toch maar de universiteit laten uitdoen, en ik ben daar heel dankbaar om.

Ik dacht altijd dat moeder mij allerlei opmerkingen maakte omdat ze mij nog altijd als een kind bleef beschouwen maar nu besef ik dat ik haar dankbaar moet zijn dat zij in de situatie zoals die thuis was, altijd zo om mij bezorgd geweest is.

Toen ik verder Naikan bleef doen en dieper ging kijken begon ik ook te snappen dat ik het zelf ben die maakte dat moeder altijd om mij bezorgd moest zijn omdat ik zelf tegenover haar nooit open vertelde over wat op mijn hart lag. Natuurlijk dat ze dan van alles tegen mij wilde zeggen, want ze kon niet weten wat ik dacht of voelde. Vanaf nu houd ik er mee op om zaken geheim te houden voor mijn moeder, en zeg ik haar wat ik graag wil zeggen.

De volgende persoon, waarbij ik het meeste haatgevoelens koesterde, was mijn oudere zus. Terwijl ik Naikan deed over mijn moeder of vader kwamen altijd herinneringen aan mijn zus hun kop opsteken en ik verviel daarbij dikwijls in "omgekeerde Naikan."

Mijn zus was in de periode van mijn lager middelbaar delinquent gedrag beginnen stellen met als gevolg dat in die periode mijn ouders veel met haar bezig waren en minder aandacht aan mij konden schenken. Ik ben op die manier ook nooit uit mijn opstandige periode geraakt.

Mijn zus is nu gehuwd, heeft kinderen, en ziet er gelukkig uit. Ik vond dit helemaal niet kunnen, dat ik al die ellende over mij gekregen heb, en dat die zus, die de oorzaak van al die ellende was, er nu zo gelukkig bij liep.

Maar toen ik Naikan deed over mijn zus, en naarmate die Naikan dieper werd, begon ik mij allemaal zaken te herinneren die aantoonden dat mijn zus en ik altijd goede maatjes geweest waren. Er was enkel een in de tijd beperkte periode met hatelijke toestanden geweest, maar ik ben beginnen denken dat ik in feite mijn zus eigenlijk helemaal niet haat.

Zoals het nu is, neemt mijn zus geregeld met mij contact op en wanneer ik er eens op bezoek ga maakt ze altijd iets heel lekkers voor mij. Ook de mensen in onze omgeving die ons met elkaar zien omgaan zeggen dat wij heel goed overeenkomende zussen zijn. Zelfs mijn schoonbroer vergist zich soms wanneer hij mijn stem hoort of mij in de verte ziet stappen.

Ik heb geleerd dat ik het was die zo'n goede relatie kapot aan het maken was en dat heeft me zeer doen nadenken.

Ik merkte ook dat ik nog altijd de geldbeugel gebruik die ik tien jaar geleden van haar gekregen heb.

Deze week was voor mij helemaal niet lastig. We konden 's morgens ook naar de tempel voor de morgengebeden en ik heb me nog nooit eerder zo fris van geest gevoeld.

Ik heb deze week niet geweend, maar ik heb geleerd om objectief naar mezelf te kijken en ik heb Naikan ervaren als een welnessbad voor mijn ziel. Ik drink geen alcohol meer en ik zal beginnen sport doen.

Heel hartelijk dank voor alle goede zorgen.