Mijn gevecht met alcohol

Mijn gevecht met alcohol (M, 45j.)

幸福ニュース 393号より © Shinko Oyama

"Papa ben je weeral aan het drinken?" "Maar zie toch eens, je hebt al bijna een liter sake binnen."

"Heb ik al zoveel gedronken? Bah, laat mij met rust en doe niet moeilijk!"

 In ons huis klinken luid deze boos gesproken woorden. Het is avond, 19 uur. Mijn vrouw en mijn dochter zijn boos: "Je had toch gezegd dat je niet meer zou drinken!"  "Wanneer heb je die fles gekocht?"  champagneglazen

Ik: "Na het werk, onderweg in de supermarkt."  Zij: "Je bent al drie keer in het ziekenhuis opgenomen geweest. Kan het je dan niet schelen dat je je gezondheid kapot maakt?" 
Ik: "Ja, ik weet wel dat het niet mag maar mijn handen reiken hoe dan ook naar de fles."

SSL11359DRU_0.jpg

Hoe dikwijls heb ik in het verleden gezegd: "En nu stop ik er mee."  Ik weet heel goed dat mijn vrouw en mijn dochter bezorgd zijn om mijn gezondheid en dat zij mij daarom onder druk zetten.

 Op zekere dag flapte mijn dochter het eruit: "Papa, jij bent wel goed hé?  Je drinkt en je wordt ziek, en wanneer je ziek bent laat je moeder voor jou zorgen. Moeder zegt het: 'Als hij nu eens niet zou drinken zou hij zonder morren goed zijn werk doen. En zou hij studeren.'  Je moet stoppen met drinken omwille van moeder."

 Deze woorden deden mij denken dat ik deze keer wel écht moest stoppen. Maar hoe moest ik dat aanpakken?  Wat moest ik doen om nooit meer te drinken?  Mij laten opnemen in het ziekenhuis?  Maar dat was al niet gelukt. In de AA gaan?  Een slaagkans van 28%?...

 Opeens kreeg ik het idee om eens wat aan mezelf te gaan werken in een tempel. Maar, zou hooguit een dagje Zen wel enig effect geven?  Ik ging op zoek op het internet.

 Zoekopdracht: "Zen"  Ik begin de gevonden sites één voor één te lezen. Mijn ogen blijven steken bij "Tamana."  De Rengein tempel. Daar hebben ze Zen. Ik lees verder en ik lees over Naikan. Ik lees de uitleg en enkele ervaringsverhalen van Naikan. Dat is het, denk ik, en ik neem de telefoon. "Welkom" is de reactie. Zo besliste ik om een week Naikan te komen doen.

 Aangekomen in het tempelgebouw diep in de bergen leidt men mij onmiddellijk naar mijn kamertje. Een kamerscherm, een kussen, een futon en een klein tafeltje. Vanaf 15u geeft men mij de nodige uitleg, ik ga op het kussen zitten en begin terug te kijken naar alles wat mijn moeder voor mij gedaan heeft in de periode tussen mijn geboorte en het eerste leerjaar. Massa's zaken die mijn moeder voor mij gedaan heeft, massa's gebeurtenissen om dankbaar om te zijn.

 Als ik de jaren in de basisschool en in de middelbare school en de jaren na mijn studies bekijk vind ik niets dan redenen voor dankbaarheid, en ik kan de stroom van tranen maar niet doen stoppen. Hoe dikwijls heb ik als kind mijn moeder bezorgd gemaakt en het haar moeilijk gemaakt. Ik heb héél veel van mijn moeder gekregen, en er is niets wat ik voor haar teruggedaan heb.

 Dan komt vader aan de beurt. Allemaal van hem gekregen zaken, niets teruggegeven. Dan het zelfde onderzoek betreffende mijn vrouw. Ook hier: niets dan gekregen, niets teruggedaan. Iets voor mijn vader terugdoen kan niet meer, maar ik zal naar zijn graf gaan. Aan mijn moeder wil ik proberen zoveel mogelijk terug te geven zodra ik van hier naar huis terugkeer.

 Ik berekende hoeveel geld ik aan alcohol uitgegeven heb. Waw, 16 miljoen Yen (125.000 euro)!  Ik heb een heel huis opgedronken!

duits omwallingsgebouw

Nu kan ik naar mijn vrouw toe echt vanuit het diepste van mijn hart zeggen dat ik absoluut niet meer zal drinken. Door Naikan te doen voelt mijn lichaam precies veel lichter aan. Het is vandaag de laatste dag Naikan, maar ik zie met een goed gevoel uit naar de dagen die hierna komen.

 Ik heb het gevoel dat ik nu echt moed gekregen heb, en voor het certificaatsexamen dat ik binnenkort moet afleggen ben ik volledig gemotiveerd en ik kan me concentreren. Het is het eerste doel op de korte termijn dat op mij afkomt, en ik zweer dat ik voor dat examen zal slagenAls ik in de toekomst nog eens naar deze tempel kom zal dat zijn om te komen bedanken.

 Het was een week die tegelijk lang aanvoelde en toch kort was, maar het is een week die voor de rest van mijn leven positief zal zijn. Hoe kan ik u genoeg danken?  Dank aan de begeleiders die van 's morgens vroeg tot 's avonds laat voor ons klaar stonden. Dank aan de mensen in de keuken die voor die heerlijke maaltijden zorgden. Dank aan de verantwoordelijke van deze tempel. 

Welkom bij Naikan