Mijn wereld is deze week veranderd

Mijn wereld is deze week veranderd

幸福ニュース第774号「世界が変わった一週間」© Shinko Oyama

 

Ik was vol verwachting naar het Naikan Center gekomen.

Anderzijds vroeg ik me ook wel af of ik werkelijk, zoals men beweerde, op een andere manier naar de dingen zou leren kijken. 

Maar na deze week moet ik inderdaad vaststellen dat mijn gezichtspunt zodanig veranderd is dat de wereld er nu echt wel anders uit ziet.
Naarmate ik Naikan deed begon ik stilaan beter te beseffen dat ik van mijn ouders heel veel gekregen heb. Maar dat was niet het enige. Ik begon ook met een meer objectieve blik naar mijn eigen gedragingen en gedachten te kijken.
CONNEUX
Ik leende een geluidsopname om naar te luisteren. Het onderwerp was: “Een brief schrijven, en ook zelf het antwoord schrijven.”  Ik nam tussen de Naikanperiodes af en toe wat tijd om een brief te schrijven naar mijn ouders, waarop ik dan ook zelf probeerde te antwoorden. Daardoor begon ik totaal onverwacht begrip te krijgen voor de denkwijze van mijn ouders, en ik voelde hoeveel liefde zij in mij geïnvesteerd hadden.

Toen ik voor de tweede keer Naikan deed over mijn moeder kon ik uit het diepste van mijn hart heel goed aanvoelen dat ik door mijn moeder echt graag gezien geweest was.

Ik had vroeger altijd gemeend dat mijn moeder mij wel graag met liefde wilde bejegenen, maar dat ze er niet echt goed toe in staat was, en dat ik mij daar maar moest bij neerleggen. Maar nu leerde ik echt beseffen dat ik eigenlijk altijd door haar heel grote liefde omhuld geweest was. Ik moest bij dat inzicht wenen en kon mijn tranen niet bedwingen.

Ik was niet zo lang geleden gaan luisteren naar een spreekbeurt van iemand die als mantelzorger tot het einde voor haar moeder gezorgd had. Die persoon vertelde dat ze op het allerlaatste alleen maar heel doodgewone dingen kon zeggen, zoals: “Dank je moeder. Ik zie je graag.” Tot mijn verbazing borrelden nu net deze gevoelens in mij op. Dat was een ervaring die ik voorheen nooit meegemaakt had.

En terwijl ik Naikan deed voelde ik dat mijn moeder mij, haar dochter, waarschijnlijk op dezelfde manier even graag ziet.

Ik begon te beseffen dat alles waarnaar ik verlangd en gesmacht had mij eigenlijk altijd al gegeven geweest was. Ik zag in hoe ik met het grootst mogelijk geluk vlak voor mijn ogen, er toch geen oog voor gehad had. Ik zag hoe ik geklaagd had dat dit en dat ontbrak, hoe ik méér verlangd had, en hoe ik me arrogant en onverzadigbaar opgesteld had.p1130398drupics.jpg

Dat was al een heel groot nieuw inzicht, maar naarmate ik verder Naikan deed begon ik nog dieper in te zien dat mijn zelfzuchtig verlangen naar méér wel enorm groot geweest was.

Ik vermoed dat iedereen ergens wel het gevoelen heeft dat hij van zijn ouders niet echt genoeg liefde gekregen heeft. Maar ik leerde inzien dat ik echt door mijn ouders bemind geweest was — en ook dat ik echt een erg groot zelfzuchtig verlangen in mijzelf meegedragen had. Alleen al door dit inzicht te krijgen zou mijn leven al grondig veranderen dacht ik.

Ik denk dat er een grote kracht vrijkomt als je iets niet alleen maar verstandelijk begrijpt, maar het vanuit de grond van je hart echt voelt.

Ik leerde ook nog dat ik het zélf was die gemaakt had dat mijn moeder haar dochter niet echt goed graag kon zien. Vanuit mijn gevoel dat ik van mijn ouders onvoldoende liefde kreeg was ik boos geweest, had ik gerebelleerd en was ik onhandelbaar geweest.

Doordat ik alleen maar oog had voor wat volgens mij ontbrak kon ik alleen maar klagen en boos worden. Ik liep rond met het gevoel dat wat mijn ouders mij aandeden onvergeeflijk was, en op die manier maakte ik het altijd maar moeilijker voor de liefde om mij te benaderen.

Maar ondanks alles hebben mijn ouders nooit opgehouden mij graag te zien. Hun liefde was te groot om te kunnen naar waarde schatten. Het feit dat ik door Naikan te doen dankbaarheid kon voelen voor die liefde, dat voelde voor mij zo goed en kostbaar aan dat het mijn wereld veranderde. Dat was voor mij een totale verrassing.

Ik heb heel lang mijn blik afgewend van de liefde van mijn ouders en van alles wat ze voor mij deden. Ik deed alsof dat er allemaal niet was. Ik heb heel veel aangeboden gekregen maar het niet willen aanvaarden. Ik liet dat allemaal verloren gaan. Maar nu kon ik ervaren dat ik dat alles, na al die jaren die voorbij gegaan waren, nu toch nog op die manier tot mij kon laten doordringen. Na die lange reeks vergissingen is die ervaring van liefde mijn redding geweest.figuur tussen bomen aan horizon

Ik deed ook Naikan over mijn opa. Ik zat met het gevoel dat ik wel voor hem gezorgd had, maar dat ik eigenlijk niets voor hem had kunnen doen.

Maar ik voelde ook: “Nee, het was omgekeerd.” Opa was het die veel voor míj gedaan heeft. Opa heeft voor mij gezorgd en heeft mij geholpen. Ik voelde zijn grote liefde voor mij en werd helemaal van dankbaarheid vervuld.

Zo kreeg ik door Naikan te doen nieuwe inzichten, en hoe meer ik het deed hoe dieper mijn inzicht en mijn gevoel van dankbaarheid werd. Wanneer ik weer thuis ben wil ik tijd maken om altijd Naikan te blijven verder doen.

Ik werd deze week heel goed verzorgd en ondersteund. Ik heb genoten van de maaltijden en de desserts. Ik heb voldoende bijgeleerd om er een heel leven mee verder te kunnen denk ik. Dank u wel meester Oyama voor de hartelijke begeleiding en goede zorgen.