Innerlijke vrijheid na een mix van Naikanvormen

幸福ニュース（しあわせニュース）第727号2017年11月11日© Shinko Oyama

Verslag van jongere, recent afgestudeerde bediende die een vierdaagse Naikan deed, gevolgd door een voortzetting van Naikan per email. Hij moet opboksen tegen zijn eigen gewoonte om mentaal bezig te zijn met de schuld van anderen, in dit geval zijn vader en zijn oma. Na drie dagen begrijpt hij dat hij zelf ook oorzaak van zijn eigen lijden geweest is door zijn starre houding.

Hij biedt ons een mooi verslag over hoe hij daarna Naikan in zijn dagelijks leven is gaan toepassen, en hoe hij daaardoor concreet anders leerde omgaan met stress op het werk, hoe zijn relaties met de collega's erdoor verbeterden, en hoe hij daardoor betere kansen op een mooie toekomst gekregen heeft.

Ik ben dit jaar afgestudeerd en en ik ben begonnen met mijn eerste job. Zeven dagen vrijmaken voor een intensieve week Naikan lukte niet goed, en daarom werd het vier dagen intensieve Naikan gevolgd door 20 dagen Naikan per email.

Naikan is iets wat reeds een hele tijd mijn interesse gewekt had, maar ik weet nu dat ik de echte betekenis en waarde ervan eigenlijk nog helemaal niet begrepen had. Maar tijdens mijn intensieve Naikan ben ik de derde avond echt bewust geworden van de enorme kracht die ervan uitgaat.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik de eerste drie dagen achter mijn kamerscherm erg vervelend vond. De tijd ging ontzettend traag voorbij en ik moest vechten tegen mijn drang om te slapen, of om snel naar huis terug te keren. Mijn excuses hiervoor naar mijn begeleider toe!  
De eerste drie dagen was mijn enig genot echt beperkt tot de drie heel lekkere maaltijden. 

Nadat ik het toch tot de derde dag doorstaan had deed ik Naikan over mijn vader. Ik verviel daarbij telkens in "omgekeerde Naikan" (bezig zijn met de vraag wat anderen/mijn vader mij aangedaan hadden). De begeleider  heeft mij verschillende keren aangeraden om een korte wandeling naar het tempelgebouw te maken, om mijn gedachten wat te verzetten. In de tempel voor het beeld van de Boeddha gezeten dacht ik over allerlei zaken na, en ik werd mij er van bewust dat ik samengespannen had met mijn moeder, en dat ik zelf heel wat van mijn eigen lijden veroorzaakt had door op mijn eigenzinnige manier allerlei zaken vast te leggen, door te stellen dat iets zo moest zijn en niet anders, dat iets op die manier moest gedaan worden en niet anders...
Toen ik mij hiervan bewust werd kreeg ik een gevoel alsof mijn ziel verlost werd, dat er iets wat mij altijd vastgebonden had, wegsmolt en van mij afviel. Dat voelde heel goed aan.

Na vier dagen intensieve Naikan bleef ik verder Naikan doen via email communicatie met de begeleider. En weer verviel ik in omgekeerde Naikan, deze keer tegenover mijn grootmoeder. Dat maakte dat het niet leuk was om verder Naikan te doen, maar de begeleider, die mij elke dag een reactie per email stuurde, schreef dat de "begeleider aan de zijde van de Naikanbeoefenaar staat en hem steunt."  Zijn hartverwarmende boodschappen hebben mij geholpen om toch tot het einde door te blijven gaan. Ik weet niet hoe ik hem kan danken.

Die ervaring met Naikan heeft ook een goede invloed gehad op de contacten met mijn collega's op het werk. Dat houdt concreet in dat ik mijn gevoelens nu beter kan beheersen, omdat ik tijdens die periode van email-Naikan gradueel meer en meer Naikan ben gaan toepassen in mijn dagelijks leven.

Toen ik bijvoorbeeld op een bepaalde dag 's avonds lang moest overwerken omwille van een fout die een collega gemaakt had, dacht ik aan wat die persoon al voor mij gedaan had en aan de keren dat ik die persoon last berokkend had, en dan schrompelde mijn frustratie vanzelf weg. Ik kreeg zelfs gevoelens van dankbaarheid en de wil om iets goed te maken tegenover die persoon. Ik was zelfs blij dat door het overwerk het aantal zaken "die ik voor hem gedaan heb" toegenomen was. 

Ik voel nu elke dag in de praktijk dat een mens echt gelukkig door het leven zou kunnen gaan als hij alles in dankbaarheid zou kunnen omzetten.

Ik ben blij dat ik deze kans gekregen heb om helemaal in het begin van mijn carriere Naikan te doen, omdat ik denk dat ik daardoor de beste kansen gekregen heb om een echt vervuld leven tegemoet te gaan. 

Ik ben alle dank verschuldigd aan de Boeddha omdat mij deze kans geboden werd, aan mijn ouders die mij met zoveel zorg grootgebracht hebben, en aan de mensen van de Rengein tempel die altijd zo goed voor mij zorgen.