"Ik had mijn vader wel kunnen vermoorden" (M. 24j.)

内観体験記1© Shinko Oyama

Toen ik hier aankwam kreeg ik een eenvoudige uitleg, en dan begon ik onmiddellijk aan Naikan, maar ik begreep eerst helemaal niet wat ik moest zitten denken.

Om te beginnen onderzocht ik mijn relatie met mijn moeder. Dat zij mij te eten gaf, en dat zij mij naar school liet gaan, dat zijn zaken waar ik tot nu toe nooit over nagedacht had. Wat ik voor haar teruggedaan had? Daar had ik nog nooit aan gedacht.

De eerste dag werd het mij duidelijk dat er heel veel zaken waren waarvoor ik nooit iets heb kunnen teruggeven. Wij waren thuis arm en in vergelijking met de mensen in onze omgeving konden we ons financieel niet veel veroorloven. De idee was dat je je eigen zakgeld zelf ging verdienen. Ik ging naar een ouderwetse school waar het verboden was om als jobstudent te werken, maar ik deed het toch. Als je het zo bedenkt, dan is vandaag zoals het is omdat het in die tijd zo gegaan is.

Mijn moeder is echt een sterke vrouw. Mijn vader verbraste bijna heel zijn salaris, en je kan gerust stellen dat moeder ons op haar eentje grootgebracht heeft. Zij heeft moeilijkheden doorstaan die bij de mensen in haar omgeving niet gekend zijn. Ze is echt te bewonderen.

Wat betreft mijn Naikan over mijn vader, er zijn tijden geweest dat ik er aan dacht om hem te vermoorden. Ik dacht na over de perfecte moord. Met de jaren veranderde mijn eigen instelling tegenover mijn vader wel, maar hij was iemand die zonder scrupules verraad pleegde tegen andere mensen. Ik ben honderden keren door hem verraden geworden.

Vader scheidde van ons moeder. Er waren schulden, en ik dacht na hoe ik kon vermijden dat die schulden bij mij zouden terecht komen. Had mijn vader schulden gehad omdat hij in zaken of zo een mislukking gekend had, dan zou ik er nog iets aan proberen te doen, maar geld dat verloren ging door het te verspelen, dat wilde ik in geen geval terugbetalen, ook al zou een  gangster van de Yakuza (Japanse maffia) mij met een pistool of mes komen bedreigen. Zo sterk haatte ik hem.

Maar nu ben ik mij er voor het eerst van bewust geworden dat ik leef omdat vader er was, en die gedachte heeft me wel doen schrikken. Er is dus iets waarvoor ik dankbaar kan zijn. Ik heb ook een en ander geleerd door naar mijn vader te kijken. Het is wel leren vanuit een slecht voorbeeld, maar ik ben vast besloten om zeker niet te worden zoals mijn vader. Ik ben voor dit punt dankbaar.

Vanaf donderdag begon ik dan met Naikan over mijn zoon. Hij is goed en wel gezond geboren, en door zijn komst kreeg ik een sterk gevoel van bewust in het leven staan, een gezin, dromen, en verantwoordelijkheidsgevoel. Misschien is het ook omdat ik het zelf als kind moeilijk gehad heb, dat ik er geen verwend kind wil van maken en dat ik hem wil opvoeden als een persoon met een sterke zelfstandigheid, maar ik merkte dat ik hem soms tegen beter weten in van mij als ouder wegstoot. Nu ben ik me ervan bewust geworden dat mijn manier van doen een onmogelijke eis inhoudt tegenover een kind dat nog maar vier jaar is. Ik besef nu ook dat ik het leven dat mij een droom in mijn leven schonk met zorg moet behandelen. Ik moet ook iets doen tegen mijn slechte gewoonte om zijn opvoeding eerder met mijn handen aan te pakken dan met woorden. Die gewoonte stoppen is nu van het grootste belang.

Ik ben tenslotte tot het inzicht moeten komen dat geen enkel mens op zijn eentje en alleen in leven kan blijven. Ik heb nagedacht over de moeilijkheid om in eenvoud en openheid door het leven te gaan, en ook over het gevoel van geluk. Een mens weet niet wanneer hij zal sterven, en deze gedachte wil ik niet uit het oog verliezen en elke dag bewust beleven.

Veel dank voor alle zorgen die ik deze week van jullie mocht ontvangen.