Dertienjarige schoolweigeraar ziet weer toekomst

幸福ニュース(しあわせニュース)第7542018915© Shinko Ohyama

handen neergelegd op boekIk heb Naikan leren kennen via mijn moeder.

Ik ging niet meer naar school, en mijn moeder wou daar iets aan doen. Ze zocht op internet of ze iets kon vinden dat daar iets aan kon veranderen, en zo heeft ze Naikan gevonden.

Ik vond zelf ook wel al een tijd dat ik de huidige situatie niet wilde laten voortduren. Na samenspraak met mijn vader hebben we beslist dat ik samen met mijn moeder Naikan zou komen doen.

Op de eerste dag dacht ik nog dat het wel zou meevallen en dat het snel zou gedaan zijn. Maar toen we in het Naikan Training Center toekwamen en ons gezegd werd dat moeder en ik de hele week elk in een eigen kamer zouden doorbrengen en dat we niet met elkaar mochten spreken zonk de moed mij in de schoenen. We zijn gestart, maar ik was heel ongerust en ik dacht dat ik dat niet zou kunnen volhouden.kloof

Tot en met de derde dag bleef de gedachte aan terug naar huis gaan in mijn hoofd rondjes draaien en ik slaagde er niet in om mij op Naikan te concentreren.Er was niets leuks aan behalve de maaltijden en de tijd om een bad te nemen. Luisteren naar de cassettes met geluidsopnames van mensen die Naikan gedaan hadden vond ik ook nog wel leuk. Ik werd steeds maar onrustiger en ik twijfelde er sterk aan of ik in staat zou zijn om te veranderen, zoals de mensen op de cassettes gedaan hadden.

Op de avond van de vierde dag bereikte mijn verlangen om naar huis terug te keren een hoogtepunt, en ik kon aan niets anders meer denken. Ik wilde thuis eten, thuis naar TV zien, mijn huisgenoten terugzien. Terwijl ik altijd maar met die gedachten bezig was, kreeg ik plots een ingeving: "Opa en oma, hoe was dat? Hoe was ik in de omgang met met opa en oma?"

Ik probeerde herinneringen hierover op te halen. Ik stelde vast dat ik verschrikkelijke dingen gedaan had. Ik had hen behandeld alsof ze niet bestonden. Ik had ongepaste antwoorden gegeven, en hun adviezen compleet genegeerd. Ik stelde vast dat ik echt een harteloze mens was.

Wat ik voor moeder gedaan had? Wat ik voor vader gedaan had? Het meeste daarvan was niet "iets teruggegeven" maar "last berokkend". Ik heb dat aan de begeleider verteld en die avond ben ik al wenend in slaap gevallen.

Ik denk dat ik vanaf de volgende dag pas echte Naikan gedaan heb. sakura

Vooral op de laatste dag was ik er zelf over verwonderd dat één of twee uren zó voorbijvlogen wanneer ik Naikan deed.

Ik heb in die zeven dagen verschillende zaken geleerd. Het beste was dat ik me ervan bewust geworden ben hoe egocentrisch ik ben.

Tot nu toe dacht ik altijd dat ik mijn huisgenoten naar eigen goeddunken kon behandelen, en dat ik dus eigenlijk in wat ik deed of niet deed, met hen geen rekening moest houden. Ik ben een enig kind, en mijn ouders en familie hebben mij met alle mogelijke zorg grootgebracht. De liefde die zij mij gaven heb ik niet juist laten doordringen, en ik heb niets anders gedaan dan mijn ouders last berokkenen.

Ik luisterde niet naar wat ze mij zeiden, ik sprak tegen, enzovoort, allemaal zaken waarover ik mij nu schaam. Waar ik me nu heel erg over schaam is het feit dat ik, toen ik van school begon weg te blijven, vond dat ik daarmee niemand kwaad deed. Maar toen ik Naikan deed begon ik te snappen dat ik niets dan last berokkend had.

Ik ging naar een private school, en mijn ouders hebben daar heel veel geld voor betaald, wat niet nodig zou geweest zijn als ik naar een publieke school zou gegaan zijn.

Er was ook mijn leraar die contact met mij probeerde op te nemen, mijn ouders die mij wakker maakten toen ik thuis heel lang in bed bleef liggen,… Allemaal zaken die andere mensen voor mij gedaan hebben.

Ik weet nu dat ik me nooit genoeg kan verontschuldigen.

Ik heb mijn leraars en mijn vrienden ook allemaal heel bezorgd gemaakt om mij.

Deze week Naikan is nu afgelopen. Ik ben nu vol hoop. Ik had vroeger geen enkel doel in mijn leven. Ik was bang om te mislukken en daardoor slaagde ik er niet in om iets voort te brengen.

Maar sinds ik me bewust geworden ben van het feit dat ik door de mensen in mijn omgeving gesteund en gedragen word, kijk ik met verwondering naar hoe zonnig de toekomst er voor mij uitziet.

Ik ga vanaf nu mijn best doen, met kleine doelen, stap voor stap. Ik probeer ook dagelijkse Naikan te doen.

Hartelijk bedankt voor alles deze week.

Welkom bij Naikan