Naikan door iemand met een psychisch belast verleden

幸福ニュース 366号より神経症© Shinko Oyama

Dit waren zeven zeer vruchtbare dagen. De reden waarom ik Naikan ben komen doen was dat ik als kind reeds allerlei psychologische klachten had van neurose. Ik weet het niet meer precies maar rond mijn vier tot zes jaar werd ik een neurose-patiënt. Ik word dit jaar 28, zodat ik alles bijeen ongeveer twintig jaar onder deze ziekte geleden heb.

Ik wist al langer dat ik hier in de Rengein tempel Naikan kon komen doen, en er waren mensen die het mij aangeraden hadden, maar door mijn onstabiele psychische toestand kwam ik er niet gemakkelijk toe om de stap naar Naikan te zetten. Dat is nu eindelijk toch doorgegaan.

In het begin ging mijn Naikan over mijn moeder. Bij Naikan ga je op zoek naar (1) wat je gekregen hebt, (2) wat je teruggedaan hebt, en (3) de last die je berokkend hebt. Voor mij was het de eerste keer Naikan en ik verstond er in het begin allemaal niet veel van. Ik botste vanaf de eerste dag tegen een muur en viel in een zwart gat.

Ik vond dat er heel veel zaken waren die mijn moeder voor mij gedaan had, en dat ze dat uit gratuite liefde voor mij gedaan had. Maar, als ik er over nadacht, gratuite liefde is wel OK, maar "is mijn eigen bestaan dan op zich eigenlijk geen last voor mijn moeder?" dacht ik.

Ik vroeg dat aan de begeleider die voor een gesprek langs kwam. Zijn antwoord luidde: "In het heelal is er noch goed noch slecht. Alles is neutraal, plus en minus geeft zero. Geluk en ongeluk is iets wat wij doorheen de bril van ons hart waarnemen dus is het goed als wij de kleur van onze bril zo kiezen dat we alles in de goede zin interpreteren en van ons mensenleven een meer aangenaam leven maken."

Toen ik dat hoorde vielen mij als het ware de schelpen van mijn ogen. Ik voelde een schok door mijn lichaam gaan, alsof hemel en aarde van plaats gewisseld waren, en ik was heel erg aangedaan. "Zo was het dus?  Zo?  Mijn leven veranderen."  Dat waren woorden die ik mijn hele leven in mijn hart wil vasthouden.

Toen ik daarna met een anders gekleurde bril Naikan deed over mijn moeder schrok ik er erg van dat er tegenover het heel groot aantal gelegenheden waarbij ik gekregen had of waarbij ik last berokkend had, een verwonderlijk klein aantal gevallen van "teruggeven" stond.

Ik kwam te weten dat zaken waarover ik gedacht had dat ik daarmee iets teruggegeven had, eigenlijk zaken waren die ik gekregen had. Ik reflecteerde diep op mijn eigen leven en ik voelde dankbaarheid. Ik  had ook spijt toen ik inzag dat ik veel meer last berokkend had dan ik ooit gedacht had.

Toen ik daarna over vader Naikan deed was er hetzelfde effect als bij moeder, waarbij ik veel zaken voor het eerst kon inzien. Na de Naikan over moeder en vader herbegon het met een tweede beurt Naikan. En dan kwam ik tot nog meer heel onverwachte inzichten.

Het aantal zaken waarvan ik gedacht had dat ik daardoor iets teruggegeven had aan mijn ouders verminderde nog in aantal. Meestal kwamen die zaken in de categorie "gekregen" terecht. Toen ik deze feiten aanvaardde en op mijn eigen fouten reflecteerde en er dankbaarheid bij voelde, verdwenen ineens alle ontevredenheid en klachten die ik al die jaren tegenover mijn vader gekoesterd had, en alle vastzittende geblokkeerde plekken in mijn hart werden losgemaakt. Mijn hart werd heel licht, en ik voelde een geweldige opluchting.

Ik berekende bij de Naikan betreffende mijn vader ook hoeveel geld mijn opvoeding gekost had. Ik voelde grote dankbaarheid toen het bedrag 34 miljoen Yen (340.000 EU) bleek te zijn, en omdat wij bovendien met drie kinderen waren moet het dus om ongeveer een miljoen Euro gaan. Hierbij werd ik heel stil, voelde me aangedaan en heel erg dankbaar tegenover vader en ook tegenover moeder die hem altijd gesteund had.

Daarna begon ik Naikan tegenover mijn oudere broer. Ik vermeldde reeds dat ik als kind allerlei klachten had en neurose-patiënt was, maar in feite was de oorzaak van dat alles de manier waarop mijn broer mij in een bepaalde periode mishandeld had.

Dat heeft niet lang geduurd, maar die feiten waren er de oorzaak van dat ik neurotisch werd, en daarna werd het nog erger met mijn onvoldaanheid en klachten tegenover mijn ouders. Maar door Naikan was mijn hart terug opengesteld tegenover mijn ouders. Nu mijn broer nog.

In de Naikan over mijn broer kwam naar boven dat wij met ons gezin verhuisd waren toen ik nog heel jong was. Vanaf die tijd voelde ik mij eenzaam en werd ik een flauw kind dat dikwijls weende. Mijn oudere broer werd daar kregelig door en sloeg mij.

Wanneer ik dat aan de Naikanbegeleider vertelde hielp hij mij verder door te zeggen: "Misschien was je oudere broer door die verhuis ook wel een beetje eenzaam? Verhuizen naar een onbekende plaats brengt mee dat je geen vriendjes meer hebt, en dat de taal ook een probleem vormt, waardoor hij misschien wel eenzaam was? Ik zelf heb vroeger voor het werk veel verschillende adressen gehad en kan je broer goed verstaan, maar als er dan nog eens iemand in je omgeving begint te wenen word je zelf ook nog meer bedroefd. Misschien dat hij je daarom slaag gegeven heeft?"

Toen dacht ik: "Inderdaad, zo was het. Bovendien was mijn broer toen hij kleiner was een tijd slachtoffer van pestgedrag geweest, zo had hij mij ooit eens verteld. Dat zal hem nog nog een sterker gevoel van eenzaamheid gegeven hebben."

Toen ik inzag dat de grondreden van waaruit ik mishandeling ondergaan had en ziek geworden was hierin te vinden was dat ik weende en daardoor voor mijn broer het leven moeilijker maakte, schrok ik. En toen ik de idee aannam dat het allemaal mijn fout was, en ik mij innerlijk tegenover mijn broer verontschuldigde, kreeg ik innerlijk een licht en fris gevoel.

Toen ik daarna verder Naikan deed over mijn broer bleek net zoals bij mijn ouders dat het aantal keren dat ik iets van hem gekregen had en de keren dat ik hem last berokkende veel groter in getal waren dan de weinige keren dat ik iets voor hem teruggedaan had.

Door Naikan te doen is bij mij het jarenlang aangehouden gevoel van onvoldaanheid tegenover mijn ouders en mijn broer volledig verdwenen, heb ik hard over mijn eigen fouten nagedacht en leerde ik dankbaar zijn. Daarnaast heb ik Naikan gedaan over mijn jongere broer en mijn neef, en ik was heel dankbaar. Ik heb veel aan Naikan te danken. Dank u wel.