Haat en vergeving in Naikan ten aanzien van mijn vader(M. 50j.)

幸福ニュース 152号より父への憎しみと許し （50才男性）© Shinko Oyama

Eerst en vooral bedankt dat u mij, een blinde man van 50 jaar, met mijn handicap hebt laten deelnemen. Ook wil ik u ervoor danken dat u elke dag drie maal daags mijn maaltijd tot bij mij gebracht heeft.

De eerste drie dagen kwam er van Naikan niets in huis. Om eerlijk te zijn moet ik zeggen dat ik daar zat als een blok gestolde woede en haat. "Ik ben altijd het slachtoffer geweest van mijn vader, en nu zou ik moeten onderzoeken op welke manier ik hém het leven moeilijk gemaakt heb?" Die gedachte maakte mij razend. Wanneer de begeleider langskwam voor een gesprek deed ik dan ook niets anders dan kwaadspreken over mijn vader. Mijn excuses dat ik het u zo moeilijk gemaakt heb.

Op de avond van de vierde dag was ik reeds gaan rusten maar deed nog wat Naikan, en ineens kwam mij het lachend gezicht van mijn vader voor ogen. Vanaf dat ogenblik is voor mij de echte Naikan pas begonnen. Op de laatste dag kon ik dan ook mezelf in relatie met mijn vader onderzoeken zoals het hoort.

Het was maar goed dat Naikan een hele week duurde. De eerste drie dagen waren eerder een training in kwaadspreken. Het had misschien wel een stressverzachtend effect, maar voor de begeleider die dat alles moest aanhoren moet het echt lastig geweest zijn.

Wat ik door die week Naikan geleerd heb is dat ik sterk geneigd ben om de mensen maar van één kant te bekijken. Als ik iemand niet graag had deed ik geen enkele inspanning om ook eens naar zijn goede kanten te kijken. En vergeven is iets wat voor mij onmogelijk was. Ik ben er nu van overtuigd dat een leven dat volledig in beslag genomen wordt door het verleden en door haat, geen zin heeft. De feiten die gebeurd zijn, de werkelijkheid, dat kan niet meer veranderen, maar door je eigen denkwijze te veranderen kan de pijn van het verleden wel verzacht worden.

Als ik dan toch leef, dan wil ik gelukkig en gezond leven. Dit is een idee die ik ergens diep in mijn hart altijd al meegedragen heb, maar er was nooit een gelegenheid om dat aan de oppervlakte te laten komen. Naikan heeft voor mij de ideale gelegenheid geschapen. 

Tot nu toe dacht ik dat het misschien wel mogelijk is om zichzelf te veranderen, maar dat andere mensen veranderen onmogelijk is. Maar nu weet ik dat, als je op een andere manier met mensen omgaat, die mensen ook vanzelf op een andere manier met jou gaan omgaan.

Naikan was voor mij een goede ervaring. Wat ik hier geleerd en gevoeld heb wil ik niet meer vergeten. Ik wil mijn vorige zelf goed onder ogen zien en mij van nu af inspannen om op allerlei vlakken beter te worden.

Ik wil in de nabije toekomst eens met mijn kinderen naar de tempel komen, en daar aan mijn kinderen vertellen wat ik allemaal gedacht en ervaren heb.

Om dezelfde vergissingen van het verleden niet opnieuw te begaan wil ik dagelijks Naikan blijven doen. Ik denk wel niet dat ik een goed mens word, maar ik wil iemand worden die eerlijk en open is en die dankbaar kan zijn.

Tot slot nog eens mijn dank. Bedankt dat u mij een week lang met volle aandacht nabij geweest bent.