Met een frisse kop naar mijn nieuwe job 

幸福ニュース（しあわせニュース）第668号　2015年11月25日© Shinko Oyama

De eerste keer dat ik iets over Naikan hoorde was toen ik pas in mijn eerste job begonnen was, door het verhaal van een kennis die ik geweldig respecteerde.

Hij had mij onder andere het volgende gezegd: "Het menselijk geheugen is iets fantastisch. Als je in een omgeving zit waarin je je kan concentreren en je doet je best, dan kan je je zaken uit een redelijk ver verleden nog helder herinneren. Ik heb Naikan gedaan en zo op mijn eigen verleden teruggeblikt, en ik heb ten diepste begrepen hoezeer ik tot op vandaag in liefde heb mogen opgroeien. En toen dat tot mij doordrong kon ik niet ophouden met wenen."

Sindsdien heb ik altijd gedacht dat ik bij gelegenheid wel eens Naikan wilde proberen te doen. En omdat ik nu wat verlof kon nemen heb ik mij voor een week ingeschreven.

Wat me goed geholpen heeft om Naikan te doen was de raad om ter voorbereiding thuis eens naar de oude foto-albums te kijken, en de raad om naar concrete feiten te kijken in afgebakende periodes in de tijd.

Dat gezegd zijnde bleek het toch wel moeilijk om mij het verleden te herinneren. Vooral over de periode voorafgaand aan de lagere school was het lastig omdat ik daar bijna geen herinneringen van had.

Aan de hand van herinneringen aan hoe de omgeving en ons huis er uit zagen, herinneringen aan meubels, speelgoed, het landschap en bepaalde personages heb ik beetje bij beetje, zo goed als ik kon, teruggeblikt op de periode van mijn peuter- en kleutertijd.

In Naikan wordt het meeste gewicht gelegd op de relatie met de moeder, en ik heb heel goed begrepen waarom men dat zo doet.

Vooraleer ik Naikan gedaan had bestonden de herinneringen aan mijn moeder vooral uit gebeurtenissen die een indruk nagelaten hadden. Dat waren met andere woorden de gelegenheden waarbij mijn moeder boos geweest was op mij, of de keren dat er iets gebeurde dat echt niet naar mijn zin was.

Maar toen ik met de Naikanvragen het dagelijks leven van vroeger in detail terug opriep merkte ik dat ik bijna al die tijd met liefde gevulde dagen van geluk gekend had.

Ik heb zo geleerd hoe zeer ik al die tijd genoten heb van goede zorgen en hoe weinig ik daarentegen teruggegeven heb. Ik leerde ook hoe dikwijls ik mijn moeder met zorgen en moeilijkheden belast heb.

Naargelang ik daarna ook Naikan deed over mijn vader, mijn vrouw en mijn grootouders, groeide het bijna pijnlijk besef hoezeer ik mijn bestaan van vandaag te danken heb aan al die mensen in mijn omgeving.

Ik heb tot nu toe een levensloop gekend waar andere mensen wel eens jaloers op zijn. Mijn huidige situatie is er een waarin ik aan de start sta van een beloftevolle toekomst. Ik heb altijd gedacht dat ik dat bijna allemaal aan mijn eigen besluitvaardigheid, mijn eigen kunnen en mijn eigen inspanningen te danken had.

Maar ik heb nu moeten erkennen dat zoiets een verschrikkelijk verwaande manier van denken is. Zelfs al gaat het over mijn inspanningen, dan nog zijn dat in oorsprong de vruchten van de opvoeding die ik heb mogen krijgen vanwege mijn ouders en nog veel andere mensen.

Toen mijn ogen voor dat alles opengegaan waren botste ik op het beeld van mezelf. Ik was een mens geweest die tegenover die massale hoeveelheid ontvangen gaven nog nooit eens in staat geweest was om van harte dankbaarheid te tonen. En tegelijkertijd begon ik na te denken hoe ik iets zou kunnen teruggeven als compensatie voor alles wat ik ontvangen had.

Gelukkig leven mijn ouders nog

Ik heb het geluk dat mijn beide ouders nog leven. Het eerste wat ik nu wens te doen is mijn ouders rechtstreeks aanspreken om hen te danken voor alles wat ik tot op vandaag van hen gekregen heb. En tegenover mijn vrouw en mijn broers zal ik ook duidelijk mijn dankbaarheid uitspreken.

Een nieuwe job, een nieuwe kans

Ik begin volgende maand in een nieuwe job, en daar zal ik ook weer de steun van een groot aantal mensen nodig hebben.

Ik zal mij er op toeleggen om mij nooit hooghartig op te stellen, altijd een houding van dankbaarheid aan te nemen, en om zoveel mogelijk terug te geven voor wat ik van mensen ontvang. 

Ik ben ook van plan om eerst en vooral aan mijn ouders maar ook aan de mensen in mijn omgeving iets terug te geven vanuit de economische speelruimte die ik zal krijgen wanneer ik op dat nieuw werk goede resultaten kan neerzetten. Zo kan ik op mijn manier iets teruggeven.